خدایا بی تقصیرم

چه کسی مرا آرام خواهد کرد آن گاه که بی قراری سراغ من می آید و دلم بهانه ها از تو می گیرد. اشکهای شبانه ام را می بینی؟ خدایا جواب آنها را چه کسی خواهد داد؟ خدای من اگر مرا به جرمم بگیری تو را به عفوت می گیرم، اگر لغزشهایم را نشانه بگیری به آمرزشت نشانه می گیرم.

ای عزیز من! چگونه است که دل ناامید و خسته ام را رد کنی، چگونه بی تابی خویش را به دوش گیرم با این غم پیدا و پنهانم چه کنم. نمی دانم که این درد است یا حمیم، همین را می دانم که از من نیست و هر چه هست از توست. افسرده و دل نگران نیستم چون دل به تو دادم و راه در این وادی گذاشتم که تو خواستی و من بی تقصیرم.